Wat is een betere manier om jezelf een sensatie te bezorgen dan het Parijs van de misdaad binnen te glippen, het macabere en angstaanjagende Parijs dat iedereen kippenvel zou bezorgen? Om uw bezoek aan de tentoonstelling Serial Killer in Galeries Montparnasse af te ronden, heeft de redactie een typerend portret samengesteld van enkele van de grootste seriemoordenaars die de hoofdstad hebben getroffen.
De banketbakker op het Île de la Cité
Het eerste verhaal dat we je gaan vertellen gaat over een duistere, vergeten zaak uit middeleeuws Parijs die een legende en vervolgens een mythe werd. In de 14e eeuw stond een banketbakker in wat nu de rue Chanoinesse is in heel Parijs bekend om zijn heerlijke taarten. Op een nacht in 1387 waagden twee kanunniken die op zoek waren naar een verloren hond zich in de winkel, die op dat uur vreemd genoeg nog verlicht was. Je kunt je de schok en afschuw op hun gezichten voorstellen toen ze ontdekten dat de achterkamer bezaaid was met menselijke lijken, botten en stukjes vlees. Zelfs de verloren hond ligt daar, in stukken gesneden en klaar om in stukken gehakt te worden. Dus de heerlijke taarten waar Parijs zo dol op was, waren gemaakt van mensenvlees…
Henri Pranzini: de moordenaar in de rue Montaigne
Vindingrijk, avontuurlijk of huurling: Henri Pranzini kan op veel verschillende manieren worden beschreven. De term koelbloedige moordenaar beschrijft echter het best de man die het onherstelbare pleegde op een winteravond in 1887. Tijdens een ‘eenvoudige’ inbraakpoging snijdt Pranzini met geweld de kelen door van de drie bewoners van 17 rue Montaigne voordat hij vlucht en een vervalste aanwijzing achterlaat om een van zijn vijanden valselijk te beschuldigen. Een eenvoudige juwelenroof verandert in een bloedige affaire, die de crimineel uiteindelijk naar de guillotine leidt als de hele zaak eenmaal in de openbaarheid is gebracht.
Henri-Désiré Landru: de blauwbaard van Gambais
Landru is het typische verhaal van de kleine waaghals die de ene misdaad na de andere beging tot hij een bloeddorstig monster werd. Midden in de Eerste Wereldoorlog gebruikte de man die bekend stond als Landru verschillende aliassen en deed zich voor als een eenzame man die wat geld had vergaard door oplichting. Zijn modus operandi: de huwelijksadvertenties in de kranten scannen, rijke vrouwen naar zijn landgoed in Gambais lokken, hun bankrekeningen in handen krijgen en ze dan in koelen bloede vermoorden voordat hij ze in zijn ovens liet verdwijnen. In totaal maakte hij 11 slachtoffers voordat hij in 1922 op het schavot belandde.
Marcel Petiot: Dokter Satan
Tijdens de donkere uren van de Tweede Wereldoorlog opereerde een zelfbenoemde barmhartige Samaritaan met de naam Docteur Eugène vanuit zijn praktijk in de Rue Le Sueur. Zijn activiteiten wekten de argwaan van de Gestapo, die hem ervan verdacht een mensensmokkelaar te zijn: veel mensen kwamen zijn hotel-particulier binnen en verdwenen plotseling. Maar wanneer de brandweer en vervolgens de gendarmes worden gealarmeerd door de vreemde geuren die uit zijn huis komen, zijn de resultaten stichtelijk… Eenmaal binnen ontdekken de autoriteiten een verschrikkelijk beeld: lijken, een gaskamer, kuilen gevuld met kalk en alle perfecte parafernalia van de gestoorde geleerde moordenaar. Hij werd veroordeeld voor 24 moorden en geëxecuteerd op 25 mei 1946.
Guy Georges: het beest van Bastille
Guy Georges wordt vaak genoemd als we het hebben over de meest beruchte seriemoordenaars en alleen al het noemen van zijn naam boezemt Parijzenaars nog steeds angst in. En terecht: de misdadiger heeft meer dan twintig vrouwen aangerand, verkracht en/of vermoord tijdens zijn trieste periode in Parijs, van 1991 tot 1997. De beruchte crimineel zit nog steeds in de gevangenis en zit sinds 2020 zijn volledige straf uit. Hij is dus in de positie om zijn vrijlating aan te vragen …